Οι ζωές που καταστρέφουμε κάθε μέρα. Κάποιες φορές από
ρουτίνα. Κάποιες φορές από αδυναμία. Κάποιες φορές από εκδίκηση. Κάποιες φορές
από ανάγκη. Κάποιες φορές από συμφέρον. Κάποιες φορές από λάθος.
Και κάποιες φορές για τη μικρή σαδιστική απόλαυση ότι δεν
καταστρέφεσαι μόνος σου. Καταστρέφεσαι αλλά θα πάρεις και τον άλλον μαζί σου στην κόλαση. Ειδικά
όταν τον έχεις τόσο μεγάλη ανάγκη. Τον έχεις τόση ανάγκη που σχεδόν
τον μισείς γι’ αυτό.
Κι άλλες φορές τον βασανίζεις για όσα θα μπορούσε να σου
είχε χαρίσει μα δεν τα κατάφερε. Τον μισείς για την αποτυχία του να σε κάνει
ευτυχισμένο. Ο αποτυχημένος. Είναι αποτυχημένος και δε θα πάψεις να του το
θυμίζεις, να τον εξευτελίζεις, όσο πιο πολύ τον είχες αγαπήσει και είχες
πιστέψει σε αυτόν τόσο πιο πολύ θα τον τιμωρήσεις τώρα.
Αλλά η εκδίκηση γι’ αυτή την τιμωρία είναι αναπόφευκτη.
Αντίποινα και θάνατος του κοινού ονείρου. Καταστροφή των πάντων. Απόλυτος πόλεμος.
Snap!
Θα καταστραφούμε, αλλά θα καταστραφούμε μαζί, και οι δύο!
"I'm not a monster! I'm not!"
Λολίτα Ζωγράφου
