Όταν απλά ξέρεις μέσα σου την απάντηση.
Όταν απλά ξέρεις μέσα σου την απάντηση.
Όταν απλά ξέρεις. Ξέρω.
Ότι δεν πρόκειται ούτε τότε να σε στηρίξει.
– Πόσο μου λείπουν οι
φίλοι μου –
Ότι με την πρώτη ευκαιρία που θα εμφανιστεί θα το κάνει.
Χωρίς ενοχές και δεύτερες σκέψεις.
Ένα από τα ωραιότερα ποιήματα του κόσμου που δεν ήταν ποτέ
για σένα. Για μένα.
Τόσο εύκολα θα φύγει.
Θα φύγει ίσως προσωρινά για μια μικρή χαρά.
Και μετά θα γυρίσει πάλι εκεί που του χαρίζονται όλα.
Στη γη που δεν αγαπήθηκε ποτέ από κανέναν.
Στη γη που δίνεται τόσο απλόχερα.
Σ’ εκείνο το καταραμένο κομμάτι γης που μια μέρα θα γίνει
στάχτη!
Εκεί θα γυρίσει.
Μα εγώ θα έχω εξαφανιστεί εδώ και καιρό.
Ο τελευταίος άνθρωπος που θα με δει να υπάρχω θα πει:
«Φαινόταν καλό κορίτσι.
Κατέβαινε την κατηφόρα κρατώντας δύο σακούλες του
σούπερ-μάρκετ.
Φάνηκε να κουράζεται και κοντοστάθηκε.
Άφησε τις σακούλες κάτω.
Μετά απλά χάθηκε. Μόνο οι σακούλες έμειναν.»
Εγώ όταν (δεν) είμαι εγώ
