Πότε θα ΄ρθει ο καιρός να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα;
(Μήπως η απάντηση δόθηκε ήδη;
Πόσο προκαθορίζω μια απάντηση που περιμένω να έρθει
ή που φοβάμαι μήπως δε μου δοθεί αλλά τη δω γραμμένη στο πετσί μου;
Μήπως δόθηκε ήδη, δεν πρόσεξα, με τύφλωνε το φεγγάρι στο μυαλό μου
και τα άστρα πάνω απ' το κεφάλι μου,
γιατί δεν προσέχω,
γιατί δεν προσέχω,
δε θέλω να με βαθμολογείτε απόψε και ποτέ,
έχω βαρεθεί να παίρνω άριστα
στην ανοησία.
Όταν θα ωριμάσει η απάντηση θα ωριμάσω κι εγώ,
θα γελάσω,
χαχα!,
πόση σημασία είχε τελικά που δεν πρόσεχα,
καμία! χαχα!
είναι αναπόφευκτη τελικά η σύγκρουση,
όποιος μείνει όρθιος κερδίζει,
τι;
τον εαυτό του!
Όταν συνειδητοποιήσω πόσο νέα είμαι θα πω:
"Έχω όλη τη ζωή μπροστά μου!",
μα δεν την έχω,
θέλω να ζω σαν αιώνια που πρόκειται να πεθάνει αύριο.
Ο Ήλιος μάρτυράς μου,
ο θάνατος θα με βρει ζωντανή εμένα, ακούς!)
Εγώ όταν (δεν) είμαι εγώ
